Suikerafkick: week 2

De tweede week van de suikerafkick is weeral voorbij. Het is wederom goed gegaan. Ik heb eigenlijk geen afkickverschijnselen meer gehad. Het is alsof mijn nieuwe eetpatroon aan het stabiliseren is.
Ik ben echter wel twee keer in de fout gegaan. Nouja... De eerste keer had een collega speciaal voor mij een klein gerechtje gemaakt (gepaneerde scampi met een stukje brood, tartaarsaus en wat groentjes). De tartaarsaus was op basis van mayo, waarin suiker zat. Dit was echter minimaal, en ik vond het zo enorm lief dat ik er niks van heb gezegd. Mijn tweede fout was kalkoenfilet. Ik had het nochtans gekocht met de idee dat het mocht. Na vier boterhammen wilde ik toch nog eens de ingrediënten checken. Jawel hoor! Suiker! Freaking suiker in kalkoen! 

De afgelopen week heeft de batterij van mijn auto het begeven (dit keer definitief). Het ding was ook al 16 jaar oud, een prestatie op zich! Probleem was wel dat ik ook nog weinig tijd had door de schilderwerken en mijn job, waardoor ik niet meer in de biowinkel ben geraakt. Op sommige momenten had ik een beetje honger omdat ik niks degelijks meer in huis had. Maar goed, dat zijn probleempjes die je kunt voorhebben als je nog maar pas gestart bent. Op lange termijn zal ik mijn voorraad healthy foods beter aangevuld hebben.

Deze week ben ik ook gaan beseffen dat mijn wilskracht echt wel sterker is dan mijn gemakzucht. Soms is het moeilijk, maar weten dat je het kunt, voelt enorm goed aan. Ook op psychisch vlak ben ik nu weer wat sterker geworden.

De laatste dagen gaan wel een beetje moeilijker zijn. Morgen is het feest omdat mijn broertje jarig is. Dat betekent dat ik niet zelf kan kiezen wat ik eet, en dat ik de taart moet weerstaan. Voor mij persoonlijk geen probleem, maar die sociale druk... Net zoals de scampi-verrassing, is het moeilijker iets te weigeren. Mensen maken immers anderen graag blij met zoetigheden. Niks mis mee, hoor. Ik vrees enkel de reactie van mijn familie. Zij zijn nogal geneigd om doemscenario's in te beelden ('Straks krijg je anorexia!'). Ach, zorgen voor morgen. En zo is het, want het rijmt  :)